Bölümümüz, fakültemizin kurulduğu 1955 yılında Bahçe Bitkileri Bölümü içinde oluşmaya başlamış ve 20.05.1958 tarihli Senato Toplantısında alınan kararla 17 kürsüden biri olarak “Bahçe Mimarisi Kürsüsü” adıyla tesis edilmiştir. Peyzaj Mimarlığı uğraşı alanlarına yönelik dünya ve ülkemizdeki gelişmelere koşut olarak, 28.12.1976 tarihinde Bahçe Mimarisi Kürsüsü yanında “Peyzaj Mimarisi ve Süs Bitkileri Bölümü” kurulmuştur.

Peyzaj Mimarlığı Bölümü mezunları 1990 yılına kadar Ziraat Mühendisi ünvanı alırken bu tarihten itibaren Peyzaj Mimarı ünvanı almaya başlamıştır. Mayıs 1994 tarihinde TMMOB’de alınan kararla Peyzaj Mimarları Odası kurulmuştur. 11.12.2000 tarihli Fakülte Kurulu’nda, Süs Bitkileri Yetiştiriciliği Bilim Dalı’nın Peyzaj Mimarlığı Bölümü içerisinde kapatılarak Bahçe Bitkileri Bölümü bünyesinde açılması kararlaştırılmıştır.

Peyzaj Mimarlığı Bölümü, uzun yıllar, fakültemizde eğitim – öğretim veren 11 bölümden birisi olmuş ve 1999 yılında uygulamaya konan yeni yapılanma çerçevesinde, fakültemizdeki 4 programdan birisi haline dönüşmüştür. Peyzaj Mimarlığı Programı, 2003 – 2004 eğitim döneminde 3+1 sistemi olarak adlandırılan yeni sistem uyarınca; fakültemizde lisans eğitimi veren 2 programdan (Ziraat Mühendisliği Lisans Programı ve Peyzaj Mimarlığı Lisans Programı) birisi durumuna gelmiştir. En son olarak da 2009 – 2010 öğretim yılında yürürlüğe giren yeni bir düzenlemeyle bölüm eğitimine geri dönülmüş ve Peyzaj Mimarlığı Bölümü fakültemizde eğitim veren 10 bölümden birisi olmuştur.

Peyzaj mimarlığı; fiziksel çevrenin işlevselliğini ve yaşam kalitesini arttırmak amacıyla, doğal ve kültürel peyzajları koruma ve yönetme ilkesinden hareket edilerek, arazinin planlanması, tasarlanması, onarılması ve yönetimini içeren uygulamalı bir bilim dalı ve meslek disiplinidir. Bu çerçevede bölüm amacı, insana daha kaliteli ve yaşanabilir kırsal ve kentsel peyzajlar/mekanlar sunma yanında doğal kaynakların sürdürülebilir bir biçimde korunması ve planlanmasıdır. Diğer bir deyişle fiziksel çevreyi planlar ve tasarlarken insan refahıyla birlikte diğer canlı ve cansız unsurları da temel referanslar olarak dikkate alan bir yaklaşımla; eğitim – öğretim, araştırma, uygulama vb. çalışmalarını kurgulamaktadır.